توسعه راهبرد مدیریت ساقه خوار نواری برنج Chilo suppressalis (Walk) در مزارع کشاورزان در استان مازندران

     برنج از  مهمترین محصولات غذایی در دنیا است. برای پایین آورن خسارت ساقه خوار نواری برنج ، ‌ مدیریت این آفت در برنج ضروری است. نتایج بررسی­های دوساله قبلی نشان داد که  تلفیق دو روش   (کنترل مکانیکی  و بیولوژیکی) می­تواند در کاهش میزان خسارت ساقه خوار مؤثر باشد. برای تأیید این امر، خصوصاً به­کارگیری کنترل مکانیکی که از نظر اقتصادی و زیست محیطی روشی مناسب می­باشد، تحقیق حاضر در شرق (شهرستان نکا)، مرکزی (شهرستان بابل) و غرب (شهرستان نور) استان مازندران  روی برنج رقم طارم هاشمی در زمین زارعین انجام شد. تیمار­های مورد بررسی، کنترل ساقه خوار نواری با چهار روش شامل: فقط مکانیکی، مکانیکی -  بیولوژیکی، مکانیکی- بیولوژیکی – شیمیایی و فقط شیمیایی (روش معمول کشاورزان)  بوده است. آماربرداری از درصد خوشه‌های سفید شده و عملکرد تیمارها قبل از برداشت به­عمل آمد. تجزیه و تحلیل آماری در نرم افزار SAS انجام شد و برای مقایسه میانگین تیمارها در آزمایش از آزمون­های One-Way ANOVA  و برای تعیین اختلاف بین گروه ها از آزمون دانکن استفاده شد. تفاوت معنی‌داری بین درصد خوشه­های سفید شده و عملکرد در سطح 1 درصد دیده شد. بیشترین درصد خوشه­های سفید شده (2/14 درصد) در تیمار فقط سمپاشی مشاهده گردید که در گروه (الف) قرار گرفت و بقیه تیمارها در گروه (ب) قرار گرفتند. همچنین تفاوت     معنی­داری بین تیمارها از نظر میزان عملکرد مشاهده گردید و تیمار روش معمول کشاورزان با کمترین میزان عملکرد (3854 کیلو گرم شلتوک در هکتار) در گروه (الف) و تیمار مکانیکی- بیولوژیکی- سمپاشی با بیشترین میزان عملکرد (5110کیلوگرم شلتوک در هکتار) همراه با دو تیمار دیگر در گروه (ب) قرار گرفتند.